Dag trece

Weer een nieuwe dag onder de Spaanse zon. Het weer is beter dan de voorstelling aangaf. Al is dat afhankelijk van de website/app die je raadpleegt. De één geeft zware bewolking met tussen 14.00 uur en 15.00 uur zon en 24°C , de ander geeft volop zon en 30°C, weer een ander voorspelde 26°C en half bewolkt, nummer vier komt zelfs met regen en onweer op de proppen. Regen en onweer was duidelijk van de radar, gelukkig. Ik geef er de voorkeur aan om te vertrouwen op de voorstelling van nummer twee... Al roept er dan meteen iemand "geen hoge verwachtingen hebben!" Terecht, negen van de tien keer word je toch teleurgesteld. 

Zon aan de hemel en een zwembad bijna in de tuin daar moet je gebruik van maken. Bikini en zwemshorts aan! Voor het geval dat... Kees trekt de shorts aan, Chantal de bikini. 

Het is redelijk rustig bij het zwembad, in het zwembad is het drukker, vooral veel kinderen en één, zo bleek later, man die er al 4 maanden lag te bakken. Het is sterk afhankelijk van wie er als life guard loopt met wat er wel en niet mag. Nu werd het toegestaan dat kinderen met matten in het water spelen, Nederlanders die blikjes drinken bij zich hebben en liggen te roken achter de palmboom.... NEE! Wij zijn het niet! 

Het water in het zwembad is nog steeds koud. Het koude water uit de kraan in de bungalow is warmer. Maar het mietje is het zwembad ingegaan. Zien? 

Tot zo ver, niet verder.

Na het zwemmen eerst nog maar eens een potje yahtzee. Grapperhaus blijft zich ermee bemoeien. Wat ooit bijzonder leek en waarvoor we ons eigen scoreblok wilden maken blijkt veel te makkelijk. Er moest nog even snel iets gegeten worden maar wat? Ondanks de weinige ingrediënten in de bungalow is er toch weer iets bijzonders op tafel gekomen. Onderstaand stap 1 van het recept. De vraag is: wat is dit uiteindelijk geworden? Nee, geen geroosterde boterham dat is het al. 

Tijdens het eten kwam er een invasie jonge lui aan, voornamelijk meiden. Tot dat moment waren er twee bungalows bezet door vier personen. Met hen erbij zitten ze alle zes vol waarvan vier met het maximale aantal. Spanjaarden is lawaai, grote groep Spanjaarden is nóg meer lawaai. Net als twee jaar geleden zaten wij er tussenin. Ze banjerden gewoon door onze voortuin, liefst tussen de palm en auto door met stoelen. Het feest begon: Bungalow in bungalow uit, van 5 naar 10, van 7 naar 9, van 8 naar 5, van 9 naar 10, van 7 naar 5, van 8 naar 7, van 6 naar 7, van 10 naar 7 en van 9 ook naar 7 en los olé! Oké rennen! Snel naar Tabacs en de twee 'Ellen', tenminste een uurtje onder de pannen. Zoeken naar parkeerplaats in de buurt van Tabacs, druk druk, toch gelukt. Kort wandelingetje naar Tabacs, als hele wandeling betekent een prutstukje dan kun je dit zien als 6 prutstukken. We zagen op de heenweg al een leuk bakkerswinkeltje.... Op de terugweg daar de cappuccino Colombo getest duurde halfuur voordat serveerster kwam, ze was druk in haar bakkerswinkel, maar geen probleem met onze aankopen van Tabacs zaten we heerlijk en een mooi schouwspel qua parkeren. Twee vrouwen vier keer bijna een botsing en één keer wel raak, minimaal dat wel, maar hij telt. De man, waar de auto van is, wilde eruit rijden gewoon in één keer raak... op de auto erachter, de auto waar hij eerder al een beso van had gekregen. Vervolgens komt een grote auto aanrijden om  in te parkeren op vrijgekomen plek, eigenlijk net te klein. Man als bijrijder en vrouw achter het stuur. No! No! No! Met de belevenissen tot dan toe vragen om ellende, als dit goed zou gaan dan zou er meer goed gaan. Auto in de achteruit, kijken hoe ze stond ten opzichte van de auto naast haar, insturen, terugdraaien en staan! Keurig strak in geparkeerd, aan de voorkant 10 cm over en aan de achterkant eveneens. 

De twee vrouwen terug om weg te rijden, ai ai ai, weer bijna drie keer raak bij het eruit rijden met een zee(brapad) aan ruimte achter de auto! Hoe dan? 

Tweede keer cappuccino zat er niet in, ze kwam niet meer buiten. Ach, er viel toch niets meer te kijken. Bij El Lidl ingeslagen voor een mooi feestje op de camping. 

Drie uur later terug  op camping. De kudde had zich omgekleed, hadden wilde plannen. Voor zo'n groep eindelijk weggaat ben je zo een halfuur verder, mooie gelegenheid om tekst op de eigen gedrukte shirts te lezen en ontrafelen... Op de voorkant: 'Drama, Carmen is weer thuis'. Op de achterkant: 'geniet van de nacht die je tegemoet gaat'. O, jee!

Nadat de rust was wedergekeerd konden wij gaan barbecueën. Mijn favoriete filet lapjes en spiesjes. Voor manlief uiteraard het nodige dat in het water heeft geleefd. Deze keer ook mosselen op de barbecue met zelf gecreëerde kruidenolie. 

We vreesden al voor de terugkomst van de groep jongeren. Inderdaad deurtje open, deurtje dicht, deurtje open deurtje dicht, deurtje open deurtje dicht. En toen? 

Hasta Mañana!