Dag 'dos'

Om 9.45 uur zaten we, na een simpel maar goed ontbijt, in de auto voor het laatste stukje. Inmiddels was het wel druk op de route du Soleil, Franse automobilisten zijn niet de meest prettige weggebruikers... 'Wegopeisers' is een beter woord. Rond 13.30 uur kwam Platja inzicht. Voor de vierde keer naar Valldaro wat kan je gebeuren? Niks, tenzij ze afritten anders gaan nummeren, 'alfabeteren' in dit geval. Ineens moet je afslag 7C nemen in plaats van afrit 11, waar je achterkomt als je 'm voorbij bent... Gelukkig kennen we de route en komen we een halfuurtje later aan dan gepland. 

Bij de receptie melden we ons, alle gegevens staan nog in het systeem waardoor dat snel gaat. Dit jaar hebben we bungalow 5, nog drie jaar dan hebben we ze allemaal gehad. Een paar deuren verder treffen we onze oude buren voor de derde keer; de familie wij-zijn-gek-op-pistachenootjes-en-iedereen-moet-het-weten-daarom-eten-we-ze-om-de-beurt. Ze hebben twee jonge kinderen die je niet hoort. De naaste buurman is druk in de weer met de barbecue, met vis erop... Onze andere buren doen mee aan 'De stemmen van Nederland' ze oefenen in ieder geval hard. 

Auto leeghalen dan snel koffie zetten met water uit Nederland. Binnen een uurtje staan alle spullen op hun vaste plek en is het bed opgemaakt. Vakantie! Eerst maar eens naar onze favoriete Spaanse supermarkt: el Lidl. ;-) 

We hebben de traditie om de eerste avond te gaan eten bij het restaurant op de camping. We wisten al dat het restaurant een nieuwe eigenaar had. Benieuwd of 'de kok', een Spaanse vrouw van in de 40 die slechts 3 woorden Engels kan, en de serveerster, tussen de 50 en 60 jaar die 6 woorden Engels spreekt er nog zijn. We zagen de auto van de kok niet staan, vanaf ons terras kijken we op het restaurant, dat beloofde niet veel goeds. Er liep een Spaanse knul te bedienen, in de keuken stond een Spanjaard ook een knul. We werden vriendelijk begroet met "Bonnas" kregen de vette kaart in onze handen waarna een soort van gevraagd werd welke taal "Espanol, frens, jermun or englies?" Oké, deze kan dus 2 woorden Engels. Helaas staat 'ons' 3-gangen menu niet meer op de kaart net als paella, wél sangria. Na enig gepuzzel, geblader in de menukaart is het gelukt om te bestellen. Slechte zaak dat zulke jonge gasten geen talen spreken, ze werken op een camping. Al kunnen wij best eten bestellen in het Spaans, gaat om het idee: gastvrijheid. 

Terwijl wij zaten te eten kwamen twee meisjes een zak chips halen. Het leek alsof het hun eerste werkdag was in het restaurant. Een kwartier zijn ze bezig geweest om de zak chips af te kunnen rekenen! In die tijd hadden de meisjes sneller naar El Lidl kunnen gaan, waren ze nog goedkoper uit geweest ook.

Het eten was goed, geen enkel probleem. Het probleem ontstond toen wij Irish coffee wilden bestellen. "Iries café? Café con Chocolat, café eyeries? No!?!" "Koffie met zuip" begreep hij ook niet. Er stond overigens maar één soort koffie op de kaart bij de desserts. Vervolgens werd mij een telefoon in de hand gedrukt met translate opgestart. De laatste vertaling van de knul was: odio a todos naar het Engels. Slechte zaak... Enfin, de café irlandés werd besteld. Het was in ieder geval een goede Irish coffee, of ze dachten dat wij beter Spaans zouden praten met een behoorlijke scheut alcohol achter de kiezen. Gelukkig bevindt onze bungalow zich op 50 meter van het restaurant, anders waren we nooit thuisgekomen... Als we de weg hadden moeten vragen hier waren we mogelijk weer in 'Veelens' terechtgekomen. 

Na het eten bij de bungalow nog genoten van een Latte macchiato, zónder gebruik van translate maar met een glaasje Amaretto erbij. Uiteraard hebben we nog een potje yahtzee gespeeld, met zes dobbelstenen...